اعتصاب رانندگان کامیون لرزه برپیکر فرتوت رژیم آخوندها
اعتصاب رانندگان کامیون لرزه برپیکر
فرتوت رژیم آخوندها
اعتصاب
رانندگان کامیون از روز سهشنبه اول خرداد ۹۷
آغاز شد. روز اول کامیونداران ۵۰شهر
وارد اعتصاب شدند.
درروز
دوم آمار شهرهای اعتصابی به ۷۰شهر
و روز سوم به بالای ۱۰۰شهر رسید تا آخر هفته که مطابق آخرین
خبرها آمار شهرهایی که کامیوندارانشان به اعتصاب پیوستهاند به بیش از ۲۵۰شهر کشور افزایش یافت.
در
همین مدت، بخشی از تاکسیداران مثل تاکسیداران اسنپ نیز به کامیونداران اعتصابی
پیوستهاند.
همینطور
بخشی از رانندگان اتوبوس هم با رژه دادن اتوبوسهایشان، پیوستگی خود به رانندگان
کامیون را به گوش همگان رساندهاند.
آمار
تقریباً نیم میلیون نفری رانندگان که نانآوران یک جمعیت حداقل ۲میلیون نفری را تشکیل میدهند، برای هر حکومتی نگرانکننده و
تکاندهنده است.
حرف اصلی رانندگان تعدیل و بهبود وضعیت
دستمزدهایشان است که هیچ تناسبی با تورم و گرانی سرسامآور و مداوم ندارد.
بهویژه که این رانندگان زحمتکش کار سختی را
هم بهعهده داشته و حرفه آنها در شمار مشاغل پرمشقت محسوب میگردد. رانندگان
زحمتکشی که بهرغم تمامی تلاشهایشان بهسرعت به زیر خط فقر کشانده میشوند.
از دیگر خواستهای کامیونداران همچنین کنترل
افزایش بیحساب و کتاب قیمت لوازم یدکی است که بازار آن در انحصار باندهای غارتگر
رژیم است.
یکی دیگراز خواستههای کامیونداران امکان
ایجاد سندیکای مستقل و تشکلیابی خودشان است.
اما مشکل حکومت آخوندی این است که در ایران
تحت حاکمیت آخوندا هیچ مرزی بین اعتراض یا اعتصاب صنفی با اعتراضهای سیاسی و قیامهایی
که جریان دارد، وجود ندارد چرا که کوچکترین و جزییترین خواسته یا حرکت صنفی
بلافاصله به یک حرکت سیاسی بالغ شده و راه به خواسته تغییر بنیادین در نظام سیاسییی
میبرد که بنا به قانون اساسیاش، دخالت فعال در شخصیترین و نهانیترین مرزهای
حریم خصوصی شهروندانش را نه فقط وظیفه؟! بلکه رسالت خویش میشمارد!
بدلیل خشم انفجاری متراکم جامعه رژیم می داند
که هراعتصاب کوچک کاملا غیرسیاسی فورا به اعتصاب و اعتراض علیه حکومت ترور و وحشت
تبدیل می شود
به
همین علت هر تجمعی به هر مناسبتی میتواند محمل یک اعتراض سیاسی با هدف سرنگونی کل
نظام شود.
نظرات
ارسال یک نظر