امید درمانی حسن روحانی



حسن روحانی وقتی که حرفی برای زدن ندارد سعی می‌کند با شیادی از جنس آخوندی، بحث امید داشتن را به پیش بکشد. البته این خود اعترافی است به خالی بودن دست او در دادن هر آدرسی برای بحرانهای اقتصادی کشور.
ایرانی که دریاچه های آن خشک شده محیط زیست نابود شده بسیاری شهرها زیرآوار خاک مداوم دارند دفن می شوند میلیونها دستفروش و فقیر مطلق خیابانهای ایران را پرکرده است
زندانها از زندانهای سیاسی پر شده است، خودکشی بدلیل فقر ناامیدی سرکوب به امر رایج تبدیل شده است.قتل های زنجیره ای مجددا براه انداخته شده است، آخوندها برای فرار از بن بست های کنونی به تروریسم خارج کشوری خود شتاب بخشیده اند.
حسن روحانی حرفی برای زدن ندارد به جز اینکه همچون سلف خود خمینی شیاد فریب کاری و دروغ را خوراک روزانه خود قرار داده است.




امیددرمانی، اذعان به شکست

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

مهرداد نوشين«بگلرى» فرزند دلاور وفداكار مردم لاهيجان

تصویر
. مهرداد بگلري (نوشين)درسال 1338 در شهرلاهيجان متولد شد او ازيك خانواده ثروتمند شهربود. پدراو اولين كارخانه كلوچه سازي كشور را درشهرلاهيجان ايجاد كرده بود  بعد از اخذ ديپلم دركارخانه پدر مشغول كارشد. مهرداد عضو تيم فوتبال شهر لاهيجان بود و فرد سياسي نبود.   نفروسط با لباس ورزشي آبي مهرداد است   او فقط با بعضي افراد كه سياسي بودند، همكلاس بود. يكي  ا زهمكلاسي هاي مهرداد، بهمن افرازه بود. مهرداد يك دوستي عمومي با بهمن داشت. بعد ازانقلاب، او همچنان به كار در كارخانه كلوچه سازي مشغول بود. درسال 64 دستگيرشد. به اوگفتند تو به بهمن افرازه كمك كردي كه مخفي شود. بهمن از مجاهدين بود. دربازجويي گفت كه من اورا مي شناختم، چون هم كلاس من بود. پناه دادن به بهمن را رد كرد.   ازاو ازقبل پرونده اي دردادگاه نداشتند. به او يك سال حكم زندان دادند. مهرداد ازيك خانواده بسيارمتمول بود. اما درزندان هيچ آثاري كه اوازطبقه مرفه جامعه باشد نديدم.  هرچيزي را، نه اينكه با ديگران تقسيم مي كرد بلكه به دوستان وزندانيان ديگر ميداد. ازا...
بیشتر بخوانيد

سياوش آذرمي شهيد خندان لاهيجان در زمان اعدام

تصویر
سياوش آذرمي شهيد خندان لاهيجان در زمان اعدام سياوش آذرمي درسال 1342 دربخش لفمجان لاهيجان بدنيا آمد، تا مقطع راهنمايي را در لفمجان گذراند و براي ادامه تحصيل به لاهيجان رفت. سياوش درسال 59 وارد بسيج لفمجان شد، او با نفرات زيادي از جوانان لفمجان دوست بود كه از طيف هاي مختلف سياسي بودند. سياوش بعد ازحضور دربسيج، همچنان به دوستي با آنها ادامه مي داد اما دراواخر سال 59 با احتياط بيشتري اين كار را مي كرد. درابتداي سال 60 او تلاش كرد از بسيج خارج شود اما با فشاري كه ازطرف بسيج محله به او وارد مي كردند مانع استعفاي اوشدند. دراين دوران او با تعدادي از هواداران مجاهدين را بطه اش را حفظ كرده بود اما به شكل كاملا محرمانه. كم كم او به مجاهدين گرويد اما همچنان در بسيج هم بود. او تلاش مي كرد كه ارتباط خود را با بسيج محله به بهانه هاي مختلف به حداقل برساند وخيلي روزها به آنجا نمي رفت. پدر سياوش درلفمجان قصابي داشت و سياوش تنها پسر او بود. او نگران تنها فرزندش بود كه نكند بدليل فاصله اي كه با بسيج گرفته موجب اذيت و آزار اوشوند. درمرداد سال 60 سياوش ازمنطقه لاهيجان خارج شد ...
بیشتر بخوانيد